|
|
|
 |
Ömrümüz! (Əruz vəznində) |
|
|
|
Bir zaman saldı bütün dünyayə tufan ömrümüz,
İndi solmuş gül kimi olmuş pərişan ömrümüz.
Kainatı mat edən, dünyanı məftun eyləyən,
Heyrətə dalmış özü, qalmışdı heyran ömrümüz.
Toprağa, cansız həyatə can verib, canlandırıb,
Ruhu yüksəlmişsə də, olmuş quru can ömrümüz.
Hər yerə addım qoyub, abad edib viranəni,
İndi ya rəb, gör necə olmuşdu viran ömrümüz.
Fani dünuadən ötüb, kam almadı vaxtinda heç,
Bu səbəbdən haqqı vardir, etsə üsyan ömrümüz.
Könlünün var-dövləti ovcunda, çıxdı meydana,
Tərsinə fırlandı dünya, oldu meydan ömrümüz.
Keçdi günlər yel kimi, sən qafil oldun ey könül,
Çıxdı əldən xoş günün, məhv oldu dövran, ömrümüz!
Bakı 2002
Geri qayıt
|
|
 |
|
|
|
|
